قانون مدنی ایران، نحوه جدایی و طلاق زوجین را به دو حالت تقسیم و طبقه بندی کرده است. در این تقسیم بندی ابتدا باید مشخص شود که درخواست طلاق و جدایی در بدو امر از سوی چه کسی در محاکم دادگستری مطرح می‌گردد و در حالت دیگر باید مشخص شود که چه نوع صیغه‌ای برای طرفین طلاق جاری می‌گردد.
در صورتی که بخواهیم طلاق را از این دیدگاه که در بدو امر از سوی چه شخصی در محاکم دادگستری مطرح گردیده، طبقه بندی کنیم، طلاق را باید سه نوع دانست:
- طلاق توافقی
- طلاق از طرف مرد
- طلاق از طرف زن
در توضیح مختصری از این 3 نوع طلاق باید گفت، طلاق توافقی، تفاهم و توافق زوجین در خصوص حقوق مالی در طلاق است که مشترکا دادخواست طلاق را به محاکم دادگستری ارائه می‌نمایند. در این نوع طلاق زوجین مشترکا بر روی همه موضوعات از جمله مهریه، نفقه و غیره توافق جامعی می‌نمایند.
طلاق به درخواست مرد نیز همان طور که از نامش مشخص است به درخواست زوج صورت می پذیرد و البته او باید قبل از هر اقدامی برای طلاق، حقوقی مالی همسرش را تعیین و تکلیف نماید.
طلاق از سوی زن نیز علاوه بر اینکه، یکی از دشوارترین انواع طلاق است، به درخواست زوجه در محاکم خانواده مطرح می‌گردد و از آن جایی که حق طلاق در قوانین ما با آقایان است، لذا اثبات موضوعات مربوط به عسر و حرج زوجه کار نسبتا دشواری است.
